Tupac çocukluğundan beri okumaya, yazmaya, özellikle de şiir yazmaya büyük bir tutkuyla bağlıydı. Yoksul ama kültürel açıdan birikimli bir kadın olan annesi Afeni de, babası Mutulu da Tupac'ın okuma tutkusunu her zaman ellerinden geldiğince desteklediler. Tupac dünyadaki bütün adaletsizliklerin ve yoksullukların, insanların cahilliklerinden kaynaklandığına inanır ve bunları gidermenin tek yolunun mümkün olduğu kadar çok okumaktan ve yazmaktan geçtiğini savunurdu. Günde en fazla dört saat uyuduğu bilinen Tupac'ın, gittiği her yerde okumak üzere çantasında mutlaka en az bir kitap taşıdığı ve her gece mutlaka şiir veya şarkı yazmak için çalışma masasının başına oturduğu, bilinen bir gerçektir. Tupac'ın son yapımcısı ve yakın dostu Suge Knight, bir film için kendisiyle yapılan söyleşide yakından tanıdığı dostu hakkında şöyle demişti: "Aslına bakarsanız, Death Row firmasında kimseye ihtiyacımız yok... Tupac'dan başka! Herif müthiş bir şey! Asla çalışmaktan bıkmıyor. Ne kadınlar, ne içki, ne de partilerde eğlence! Tupac'ın gözünde hepsinden önce gelen şey çalışmak, yazmak ve üetmek. Elimizde çocuğun sağlığında yazıp da yayınlamadığı daha yüzlerce şarkısı var. Bence onun en büyük yeteneği, çevresindeki insanların acılarını hissedip alabilmek ve onları şiirlere ve şarkı sözüne dökebilmekti..."
Tupac "Bir Asinin Ölümü", Sabri Kaliç, sf. 33,
Yorumlar